Η ιστορία μιας νύχτας

(17 Νοεμβρίου 1973)

Θαρθεί καιρός που θ? αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
? μη βλέπεις εμένα ? μην κλαις. Εσύ είσ? η ελπίδα
...
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι ? σκέψου! ? θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
...
Είναι Μαρία ? δε θέλω να λέω ψέματα ?
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω ? μην περιμένεις κι από μένα πολλά ?
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ? όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ? όλα αυτά Μαρία.

(Κατερίνα Γώγου)